Przeglądanie po tagach

film austriacki

"Kwiat szczęścia" [Little Joe] (2019) | reż. Jessica Hausner | Viennale 2019
Film,

Kobiecym okiem. Viennale 2019

Największy międzynarodowy festiwal filmowy w Austrii pod okiem nowej dyrektor Evy Sangiorgi nabiera bardziej kobiecych kształtów. Zarówno retrospektywy, jak i cykl kinematografii światowych odkrywa to, co zapomniane i przybliża to, co do tej pory uchodziło za hermetyczne. Viennale 2019 chce poszerzać horyzonty. A do tego potrzeba wiedzy.
erde

[FILM] „Ziemia” reż. Nikolaus Geyrhalter | 16. Docs Against Gravity

Obrazy zmian są zatrważające. Obszary wielkości dziesiątek boisk piłkarskich wyglądają dziś jak po strasznej katastrofie. Niektóre z nich są skażone, sprawiają wrażenie braku  jakichkolwiek oznak życia. Skały wielkości katedr zostały wprost wyłupane spod ziemi. Wyrwane naturze, stają się jej ponurym zaprzeczeniem, abstrakcyjną anty-przyrodą, którą ekolog Bill McKibben nazwał końcem natury.

Film zainspirowany jest koncepcją antropocenu, która zakłada, że ludzie dziś fizycznie wpływają i kształtują naszą planetę bardziej niż sama przyroda. Reżyser bada gigantyczny wpływ człowieka na naszą planetę. Ziemia to bez wątpienia jeden z najbardziej przejmujących i epickich filmów dokumentalnych ostatnich lat na temat środowiska. 

Wybrane festiwale i nagrody: 2019 – MFF Berlin: Nagroda Jury Ekumenicznego

[opis festiwalowy]

012_Christian_Eisenberger_O_T_2011_Marker_Scribble_77x102cm©Bildrecht

„Eisenberger. Każdy może być artystą” reż. Hercli Bundi | 16. Docs Against Gravity

Austriacki artysta Christian Eisenberger wiele zawdzięcza wiedeńskim akcjonistom oraz innemu słynnemu Wiedeńczykowi – Zygmuntowi Freudowi w eksplorowaniu nieświadomych mechanizmów twórczości. Urodzony w 1978 roku w wiosce Semriach, Eisenberger zdobył popularność już w młodości, a swoje prace wystawiał z innymi tuzami takimi, jak Basquiat, Banksy czy Gerhard Richter. W świecie sztuki krąży o nim plotka, że przez ostatnie 15 lat stworzył ponad 45 000 dzieł. Ta plotka – gdy w filmie zobaczymy tempo w jakim pracuje – może nie być bezpodstawna.

Eisenberger jest artystą szybkim, płodnym, wręcz obsesyjnym. Korzysta z materiałów tanich, które społeczeństwo uznało za bezwartościowe, jak: karton, taśma, akryl, kostki lodu, gałęzie. Swobodnie porusza się we wszystkich gatunkach sztuki, tworzy w każdej przestrzeni, w której się znajdzie, wykorzystując znalezione surowce. Reżyser filmu próbuje pokazać tę kreatywność w czystej postaci, a jednocześnie poprzez wywiady z osobistościami ze świata sztuki określić jej fenomen zrozumiałymi kategoriami. Jednak z każdą kolejną realizacją Eisenberger wymyka się jakimkolwiek kategoryzacjom.

[opis festiwalowy]

erde

[FILM] „Ziemia” reż. Nikolaus Geyrhalter | 16. Docs Against Gravity

Obrazy zmian są zatrważające. Obszary wielkości dziesiątek boisk piłkarskich wyglądają dziś jak po strasznej katastrofie. Niektóre z nich są skażone, sprawiają wrażenie braku  jakichkolwiek oznak życia. Skały wielkości katedr zostały wprost wyłupane spod ziemi. Wyrwane naturze, stają się jej ponurym zaprzeczeniem, abstrakcyjną anty-przyrodą, którą ekolog Bill McKibben nazwał końcem natury.

Film zainspirowany jest koncepcją antropocenu, która zakłada, że ludzie dziś fizycznie wpływają i kształtują naszą planetę bardziej niż sama przyroda. Reżyser bada gigantyczny wpływ człowieka na naszą planetę. Ziemia to bez wątpienia jeden z najbardziej przejmujących i epickich filmów dokumentalnych ostatnich lat na temat środowiska. 

Wybrane festiwale i nagrody: 2019 – MFF Berlin: Nagroda Jury Ekumenicznego

[opis festiwalowy]

012_Christian_Eisenberger_O_T_2011_Marker_Scribble_77x102cm©Bildrecht

„Eisenberger. Każdy może być artystą” reż. Hercli Bundi | 16. Docs Against Gravity

Austriacki artysta Christian Eisenberger wiele zawdzięcza wiedeńskim akcjonistom oraz innemu słynnemu Wiedeńczykowi – Zygmuntowi Freudowi w eksplorowaniu nieświadomych mechanizmów twórczości. Urodzony w 1978 roku w wiosce Semriach, Eisenberger zdobył popularność już w młodości, a swoje prace wystawiał z innymi tuzami takimi, jak Basquiat, Banksy czy Gerhard Richter. W świecie sztuki krąży o nim plotka, że przez ostatnie 15 lat stworzył ponad 45 000 dzieł. Ta plotka – gdy w filmie zobaczymy tempo w jakim pracuje – może nie być bezpodstawna.

Eisenberger jest artystą szybkim, płodnym, wręcz obsesyjnym. Korzysta z materiałów tanich, które społeczeństwo uznało za bezwartościowe, jak: karton, taśma, akryl, kostki lodu, gałęzie. Swobodnie porusza się we wszystkich gatunkach sztuki, tworzy w każdej przestrzeni, w której się znajdzie, wykorzystując znalezione surowce. Reżyser filmu próbuje pokazać tę kreatywność w czystej postaci, a jednocześnie poprzez wywiady z osobistościami ze świata sztuki określić jej fenomen zrozumiałymi kategoriami. Jednak z każdą kolejną realizacją Eisenberger wymyka się jakimkolwiek kategoryzacjom.

[opis festiwalowy]

erde

[FILM] „Ziemia” reż. Nikolaus Geyrhalter | 16. Docs Against Gravity

Obrazy zmian są zatrważające. Obszary wielkości dziesiątek boisk piłkarskich wyglądają dziś jak po strasznej katastrofie. Niektóre z nich są skażone, sprawiają wrażenie braku  jakichkolwiek oznak życia. Skały wielkości katedr zostały wprost wyłupane spod ziemi. Wyrwane naturze, stają się jej ponurym zaprzeczeniem, abstrakcyjną anty-przyrodą, którą ekolog Bill McKibben nazwał końcem natury.

Film zainspirowany jest koncepcją antropocenu, która zakłada, że ludzie dziś fizycznie wpływają i kształtują naszą planetę bardziej niż sama przyroda. Reżyser bada gigantyczny wpływ człowieka na naszą planetę. Ziemia to bez wątpienia jeden z najbardziej przejmujących i epickich filmów dokumentalnych ostatnich lat na temat środowiska. 

Wybrane festiwale i nagrody: 2019 – MFF Berlin: Nagroda Jury Ekumenicznego

[opis festiwalowy]

012_Christian_Eisenberger_O_T_2011_Marker_Scribble_77x102cm©Bildrecht

„Eisenberger. Każdy może być artystą” reż. Hercli Bundi | 16. Docs Against Gravity

Austriacki artysta Christian Eisenberger wiele zawdzięcza wiedeńskim akcjonistom oraz innemu słynnemu Wiedeńczykowi – Zygmuntowi Freudowi w eksplorowaniu nieświadomych mechanizmów twórczości. Urodzony w 1978 roku w wiosce Semriach, Eisenberger zdobył popularność już w młodości, a swoje prace wystawiał z innymi tuzami takimi, jak Basquiat, Banksy czy Gerhard Richter. W świecie sztuki krąży o nim plotka, że przez ostatnie 15 lat stworzył ponad 45 000 dzieł. Ta plotka – gdy w filmie zobaczymy tempo w jakim pracuje – może nie być bezpodstawna.

Eisenberger jest artystą szybkim, płodnym, wręcz obsesyjnym. Korzysta z materiałów tanich, które społeczeństwo uznało za bezwartościowe, jak: karton, taśma, akryl, kostki lodu, gałęzie. Swobodnie porusza się we wszystkich gatunkach sztuki, tworzy w każdej przestrzeni, w której się znajdzie, wykorzystując znalezione surowce. Reżyser filmu próbuje pokazać tę kreatywność w czystej postaci, a jednocześnie poprzez wywiady z osobistościami ze świata sztuki określić jej fenomen zrozumiałymi kategoriami. Jednak z każdą kolejną realizacją Eisenberger wymyka się jakimkolwiek kategoryzacjom.

[opis festiwalowy]

erde

[FILM] „Ziemia” reż. Nikolaus Geyrhalter | 16. Docs Against Gravity

Obrazy zmian są zatrważające. Obszary wielkości dziesiątek boisk piłkarskich wyglądają dziś jak po strasznej katastrofie. Niektóre z nich są skażone, sprawiają wrażenie braku  jakichkolwiek oznak życia. Skały wielkości katedr zostały wprost wyłupane spod ziemi. Wyrwane naturze, stają się jej ponurym zaprzeczeniem, abstrakcyjną anty-przyrodą, którą ekolog Bill McKibben nazwał końcem natury.

Film zainspirowany jest koncepcją antropocenu, która zakłada, że ludzie dziś fizycznie wpływają i kształtują naszą planetę bardziej niż sama przyroda. Reżyser bada gigantyczny wpływ człowieka na naszą planetę. Ziemia to bez wątpienia jeden z najbardziej przejmujących i epickich filmów dokumentalnych ostatnich lat na temat środowiska. 

Wybrane festiwale i nagrody: 2019 – MFF Berlin: Nagroda Jury Ekumenicznego

[opis festiwalowy]

maya deren

„W zwierciadle Mai Deren” reż. Martina Kudlácek | 16. Docs Against Gravity

Maya Deren jest określana jako najbardziej wpływowa reżyserka w historii kina, mimo tego że jej filmy są wciąż zbyt mało znane w stosunku do ich rzeczywistego znaczenia. Urodzona w Kijowie w 1917 r., stała się kluczową postacią amerykańskiej awangardy po II wojnie światowej. Stosowane przez nią strategie odnajdziemy dziś w wielu pracach feministycznych reżyserek.

Dokumentalny film Martiny Kudlácek przybliża dokonania Mai Deren jako artystki, jej biografię jak i jest próbą przedstawienia świata wewnętrznego i inspiracji tej legendarnej postaci, koncentrując się na tematach: sztuce filmowej, choreografii, tańcu, rytuale, wudu. Kudlácek pragnąć przybliżyć personę Mai Deren, przywołuje wypowiedzi twórczyń i twórców, towarzyszących Deren za życia. Przewodnikami po jej pracach są m.in. Stan Brakhage, Jonas Mekas, Katherine Dunham, Alexander Hammid i Teiji Ito.

„Jak mała dziewczynka urodzona w Kijowie i wychowana w Syracuse w stanie Nowy Jorku może znaleźć szczęście jako kapłanka wudu w Greenwich Village? To pytanie podsumowuje historię Mai Deren, która była jedną z najbardziej złożonych i legendarnych postaci wśród niezależnych filmowców lat 40. i 50”-  mówi o Mai Deren Stan Brakhage.

Martina Kudlácek prezentuje unikatowy materiał filmowy Mai Deren, zdjęcia oraz materiały (wydruki, materiały produkcyjne), które w „W zwierciadle Mai Deren” zostały po raz pierwszy upublicznione szerokiej publiczności. Warto wspomnieć, że nowojorski kompozytor i muzyk John Zorn wniósł do obrazu wspaniałą partyturę muzyczną.

[opis festiwalowy]

tłumacz

[FILM] „Tłumacz” Martina Šulíka | 16. Warszawski Festiwal Filmów o tematyce żydowskiej

Ulubieniec publiczności Martin Šulík powraca z filmem, który okazał się rewelacją tegorocznego Berlinale. W Tłumaczu słowacki reżyser opowiada historię przedstawiciela tytułowej profesji (Jiří Menzel) pragnącego poznać tajemnice przeszłości swojej rodziny. W trakcie poszukiwań mężczyzna musi skonfrontować się z bolesnymi wspomnieniami z okresu II wojny światowej i trafia na ślad Austriaka Georga (znany z Toniego Erdmanna Peter Simonischek), który skrywa pewien mroczny sekret. Choć spotkanie obu bohaterów upływa początkowo w atmosferze goryczy i nieufności, z biegiem czasu wytwarza się między nimi specyficzna więź. Tłumacz jest jedyną w swoim rodzaju mieszanką kina drogi i opowieści o niełatwej męskiej przyjaźni, pełnej typowego dla Šulíka ciepła. Przy okazji film słowackiego mistrza stanowi dowód na to, że nawet o najboleśniejszych emocjach da się mówić w sposób pozbawiony zadęcia i z domieszką absurdalnego humoru.

Festiwale, Nagrody: Berlinale 2018, MFF Nowe Horyzonty 2018, Karlove Vary IFF 2018, Jerusalem FF 2018


Opis: Piotr Czerkawski (Kino na Granicy)

Kadr z filmu "Walc Waldheima" (2017) / reż. Ruth Beckermann

[FILM] „Walc Waldheima” reż. Ruth Beckermann | 16. Warszawski Festiwal Filmów o tematyce żydowskiej

Kurt Waldheim – jeden z kandydatów do fotela prezydenta Austrii w 1986 roku, powszechnie szanowany polityk i dyplomata, były sekretarz generalny ONZ, okazuje się mieć nazistowską przeszłość, w sprawie której dotychczas kłamał. Wybór Waldheima do pełnienia najwyższego urzędu w państwie okazał się być przełomowym momentem dla austriackich rozliczeń z nazizmem. Dokument rekonstruuje toczącą się wówczas debatę, przedstawiając kulisy kampanii, towarzyszące jej protesty i wybuch nastrojów antysemickich. Film nagrodzony Oryginalną Nagrodą Filmową Glashütte na MFF Berlinale 2018.

Festiwale, Nagrody:  Berlinale 2018, Docs Against Gravity 2018, IDFA 2018