Przeglądanie przez kategorie
Recenzje
Kieślowski bez refleksji [„Die Zehn Gebote” Recenzja]
W spektaklu Die Zehn Gebote, zrealizowanym na podstawie filmowego Dekalogu Krzysztofa Kieślowskiego, Bóg jest martwy. Reżyser Stephan Kimmig zbiera na scenie pokrzywdzonych przez los i łączy ich we wspólnym poszukiwaniu ładu. Chce znaleźć odpowiedzi na podstawowe pytania filozoficzne odrzucając boskie wskazówki. Nadaremno.
Walc na tysiąc kłamstw [„Walc Waldheima” Recenzja]
Film Walc Waldheima opowiada o wydarzeniach, które zmusiły Austriaków do odpowiedzi na pytanie, kim są, a przede wszystkim, kim byli. Głos Ruth Beckermann, laureatki tegorocznej nagrody Glashütte na festiwalu Berlinale jest wyraźny, ważny i szokujący.
Zieleń to tylko kolor [„Zielone kłamstwa” Recenzja]
Nasza planeta ginie. Ekolodzy od lat biją na alarm. Wielkie korporacje mamią nas, że ich destrukcyjna gospodarka jest przepełniona troską o dobro środowiska. Austriacki dokumentalista, Werner Boote, wraz z niemiecką dziennikarką, Kathrin Hartmann, wzywają nas do przebudzenia się z letargu.
Płodobójcy [„Trzecia opcja” Recenzja]
Żyjemy w świecie prenatalnej kontroli jakości. Rodzić mają się tylko zdrowe dzieci. Czyż nie przypomina to nazistowskiej higieny urodzeń? Trzecia opcja Thomasa Fürhauptera nie pozostawia złudzeń.
Jazz na piątkę! [Koncert „HI5” Recenzja]
Austria z jazzu nie słynie. Dlatego warto poświęcić uwagę i wsłuchać w minimalistyczne i harmonijne utwory grupy HI5. Podczas koncertów w Polsce udowodnili, że są muzykami na wysokim, światowym poziomie.
Nowy stary Bernhard
Miłośnicy niezwykle dziś w Polsce modnego austriackiego pisarza Thomasa Bernharda nie zawiodą się najnowszą pozycją Wydawnictwa Od Do – dwoma opowiadaniami: Chodzenie i Amras. Lektura mroczna i wymagająca. Czyta się ją jednak z wielką przyjemnością dzięki świetnemu tłumaczeniu Sławy Lisieckiej.
Kantowski recytatyw [Opera „Immanuel Kant” Recenzja]
Bernhard, Kant, Możdżer, Minge, Lach… Wielkie nazwiska, efekt nieudany. Eksperyment wystawienia dramatu Immanuel Kant na deskach operowych niestety nie powiódł się. Szkoda.
Czemu mi nie pomogłeś? [„Z miłości” Recenzja]
Wypaleni w uczuciach, kłamiący w polityce, przerażeni utratą pracy, gubiący ludzkie cechy, a przede wszystkim głusi i ślepi, bo pozbawieni moralnych drogowskazów – tacy są bohaterowie sztuki Petera Turriniego Z miłości wystawionej w Teatrze im. Jaracza w Łodzi.
Przeżyć z miłością [„Najlepszy ze światów” Recenzja]
Najlepszy ze światów to film wstrząsający, wzruszający, lecz czasem zbyt schematyczny. Autobiograficzny, pełnometrażowy debiut Adriana Goigingera to historia miłości w obliczu oszałamiających stanów narkotycznych nieważkości.
Nasze spojrzenie na 2017 rok!
Zapraszamy na podsumowanie wydarzeń kulturalnych, w których mieliśmy okazję uczestniczyć lub czasami tylko obserwować z daleka. To był dla nas bardzo ważny rok. Stawialiśmy swoje pierwsze kroki. Zobaczcie Austrię i Polskę naszymi oczami!
Choroba zwana Austrią [„Plac bohaterów” Recenzja]
Niecałe 30 lat po austriackiej prapremierze łódzki Teatr im. Stefana Jaracza wystawił po raz pierwszy polską inscenizację Placu Bohaterów Thomasa Bernharda. Spektakl w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego nie zaskakuje na szczęście nowatorskimi rozwiązaniami z pogranicza performance’u i stawia przede wszystkim na grę aktorską.
Czysta gra [Austria na Watch Docs Recenzje]
Na tegorocznej edycji WATCH DOCS Austrię reprezentowali reżyserzy polskiego pochodzenia. Dariusz Kowalski i Filip Malinowski stworzyli dwa odległe emocjonalnie obrazy. Pierwszy z nich mówi głosem stanowczym, ale spokojnym. Drugi żwawym i wzburzonym. Obaj jednak przypominają o tym, że istnieje świat poza wszechobecnym konsumpcjonizmem i szaleńczą globalizacją.
Wszędzie obca [„Zapiski z domu wariatów” Recenzja]
Zapiski z domu wariatów, autobiograficzną nowelę austriackiej pisarki Christiny Lavant, opublikowano po jej śmierci. Ten wstrząsający poetycki reportaż ze szpitala psychiatrycznego jest perfekcyjnie skonstruowaną analizą ludzkich emocji, zasad rządzących społeczeństwem i wreszcie wiwisekcją nieszczęśliwej miłości.
Kafka od A do Z [„Encyklopedia” Recenzja]
Miłośnicy „Procesu” czy „Zamku” dostają od Państwowego Instytutu Wydawniczego doskonały prezent pod choinkę. Czterech amerykańskich germanistów stworzyło encyklopedię o twórczości Franza Kafki.
Lepsze nic niż nic [Spektakl „Ohne nix” Recenzja]
Czy spektakl „Ohne nix” jest parodią dialogów Estragona i Vladimira? Czy jest tanecznym skeczem o braku pomysłu na skecz? Nie ważne. Istotne jest to, że inteligentnie śmieszy.
Giselle ou pas Giselle? [Spektakl „Giselle” Recenzja]
Giselle stworzona przez Balletto di Roma a wystawiona w Teatrze Wielkim w ramach IX Dni Sztuki Tańca nie ma nic wspólnego z romantycznym oryginałem. Nie jest to ani reinterpretacja, ani nawet dekonstrukcja wspólnego dzieła Adolpha Adama i Teophila Gaultiera.
Barokowe arcydzieło w Polsce [„Armida” Recenzja]
Warszawska Opera Kameralna kupiła wehikuł czasu i przeniosła nas do 15 lutego 1686 roku. Na scenie paryskiego Théâtre Royale wystawiono wtedy Armidę, ostatnie dzieło słynnego, barokowego duetu, kompozytora i librecisty, czyli Jean-Baptista Lully’ego i Philippe’a Quinaulta.
W życie wieczne, amen [„Elizjum Hernalsiense” Recenzja]
W filmie pada zaledwie kilkanaście zdań. Obraz jest hermetyczny i trudny w odbiorze. Ekstrawagancja estetyki miesza się z trywialnością treści. Elizjum Hernalsiense to obraz dziwny, ale nie można przejść obok niego obojętnie.
