Przeglądanie przez kategorie
Recenzje
Antoni Wit wraca do Mahlera
Gustav Mahler pod Antonim Witem? To wystarczało, żeby czekać z wypiekami na twarzy na sobotni koncert. Niecierpliwość dopełniał solista Dietrich Henschel, znany choćby z płytowego nagrania Pasji św. Mateusza pod Nikolausem Harnoncourtem czy Des Knaben Wundenhorn pod Philippem Herreweghem.
Król tańczy [Kaiser Maximilian I – Lieder, Chansons, Tänze | PER-SONAT Recenzja]
Uważanym za najsłynniejszego, związanego z muzyką władcą jest tańczący Król Słońce – Ludwik XIV. Kto wie jednak, czy ten laur nie powinien ostatecznie przypaść zupełnie innemu imperatorowi. Przed nami trzecia odsłona cyklu muzycznych recenzji najciekawszych płyt tego roku.
Nieszczęście po austriacku [Peter Handke „Krótki list na długie pożegnanie”]
Jest rok 1975 i na polskim ryku wychodzą dwie minipowieści Petera Handkego pod wspólnym tytułem Krótki list na długie pożegnanie. Stefan Kaszyński tak oto zrecenzował w „Miesięczniku Literackim” zupełnie nowy wymiar twórczości Austriaka.
Młodzieńczy Mozart [Recenzja Mozart Jurowski]
Władimir Jurowski z muzykami London Philharmonic Orchestra wykonuje nietypowego Mozarta. Album przenosi nas w sam środek młodzieńczych uniesień i psot kompozytora, prezentując trzy, pełne ujmującej świeżości i wdzięku, koncertowe kompozycje pisane przez niego w odstępie czterech lat – między rokiem 1774 a 1778.
Anton Bruckner w drodze na Monsalvat [Recenzja Bruckner/Wagner Andrisa Nelsonsa]
W związku ze zbliżającym się końcem roku pragniemy przypomnieć tym, którzy nie mieli okazji wysłuchać, dwadzieścia, naszym zdaniem, najważniejszych płyt 2019 roku związanych z austriackimi wykonawcami, twórcami, zespołami, czy związanymi z Wiedniem artystami. Zaczynamy od Antona Brucknera.
I żyliśmy ponad chmurami… [„Ukryte życie” Terrenca Malicka Recenzja]
Najnowsze dzieło Amerykanina oparte jest na korespondencji między małżonkami cieszącymi się spokojnym życiem w styryjskiej miejscowości Sankt Radegund. To historia austriackiego rolnika Franza Jägerstättera (August Diehl), który wraz z rodziną musiał zmierzyć się z konsekwencjami odmówienia przez niego służby w armii Hitlera.
Ostatnia droga [„Lillian” reż. Andreas Horvath Recenzja]
Film austriackiego reżysera Andreasa Horvatha to autorska, tworząca hybrydę fabuły i dokumentu interpretacja tajemniczej historii Lillian Alling. Rosyjska imigrantka w latach 20. XX wieku postanowiła przemierzyć pieszo Stany Zjednoczone, by wrócić do ojczyzny.
Kafka bez prawa głosu [„Ostatni proces Kafki” Recenzja]
Ostatni proces Kafki Benjamina Balinta opowiada o największej ironii losu, jaka mogła spotkać autora Procesu. Nikt nie przypuszczał, że po swojej śmierci sam stanie się uczestnikiem „kafkowskiej sytuacji” bez wyjścia.
Przekraczając granice [Missing People reż. Béla Tarr | Wiener Festwochen 2019]
Podczas tegorocznej edycji tradycyjnego wiedeńskiego festiwalu poświęconemu sztuce teatralnej “Wiener Festwochen” mieliśmy okazję zapoznać się z zupełnie nowym projektem reżysera Béla Tarr – Missing People. Najnowszy obraz przypomina hybrydę, to “coś” innego – wydarzenie, instalacja artystyczna, performance. Wielowymiarowe doświadczenie z Wiedniem w tle.
Teatr Galicji Edwarda Webersfelda [Książka „Teatr prowincjonalny w Galicji”]
Do rąk czytelników w ostatnim czasie trafiają dzieła wielkich nazwisk światowej literatury. Wymienić można chociażby Kafkę, Canettiego czy Freuda. Wśród wydawanych dzieł znajdują się i te mniej popularne. Jedną z nich jest Teatr prowincjonalny w Galicji pióra Edwarda Webersfelda, książka opracowana przez jego praprawnuka – Macieja Bylczyńskiego.
Mistrzowie z adeptami [Recenzja Sinfonia Iuventus Mahler Schubert]
Kameralny Mahler i romantyczny Schubert w interpretacji Sinfonii Iuventus pod batutą Agnieszki Duczmal zaszczycili nas swoją obecnością w Studiu Koncertowym Polskiego Radia. Ich wykonanie, wraz z debiutującą w Mahlerowskim repertuarze sopranistką Joanną Klisowską, było pełne młodzieńczej świeżości.
Muss es sein? Es muss sein! [Recital Piotr Anderszewski Recenzja]
Piotr Anderszewski powrócił do Filharmonii Narodowej z niezwykle bliskimi jego sercu Wariacjami na temat walca Diabellego. Pod rękami mistrza późne dzieło Beethovena zamieniło się w wielobarwną opowieść, w której nie brakowało ciętej muzycznej satyry, jak też kontemplacji i głębokiej zadumy. Na dokładkę pianista dorzucił miniatury Schumanna i Jana Sebastiana Bacha dając niezapomniany popis wyobraźni i muzycznej kultury.
z drogi, język jedzie [„Używam, więc jestem” Elfriede Gerstl | Recenzja]
Rzadko na polskim rynku wydawniczym pojawiają się tomiki poetyckie austriackich autorów. Dzięki serii „Śpiewać to być. Współcześni poeci austriaccy znani i nieznani” pod redakcją Ryszarda Wojnakowskiego dostajemy do rąk tom wierszy nieszablonowej postaci – Elfriede Gerstl.
Rechnitz: roztańczona otchłań [„Rechnitz. Opera – Anioł Zagłady” Recenzja]
Milczenie w tej opowieści nie jest złotem. Nie ma też racji, bądź ma ją częściowo ten, kto powiedział, że w największej ciszy powstają największe cuda. Zapomniał dodać, że również największe kłamstwa. W Rechnitz. Opera – Anioł Zagłady na podstawie dramatu Elfriede Jelinek twórcy spektaklu, Katarzyna Kalwat i Wojciech Blecharz, poświadczają, że o tym, o czym nie można mówić, nie tylko nie należy milczeć, ale należy jak najgłośniej krzyczeć.
Nawet anioły upadają [„Angelo” Recenzja | Viennale 2018]
Markus Schleinzer wkroczył do pierwszej ligi austriackiej branży filmowej z rozmachem, gdy w 2011 roku debiutanckim filmem Michael walczył o Złotą Palmę na festiwalu w Cannes. Na Angelo reżyser kazał nam czekać aż siedem lat, prezentując go najpierw na festiwalach w Toronto i San Sebastian. Siedem wartych czekania lat.
W oczekiwaniu na lepsze dni [„Mrok” Recenzja]
Mrok to opowieść o dwojgu niewinnych dzieci, które muszą odnaleźć metaforyczną drogę wyjścia z przerażających kanadyjskich lasów. Pełnometrażowy debiut amerykańskiego reżysera Justina P. Lange nakręcono w Stanach Zjednoczonych, ale produkcją zajęli się Austriacy, czego echa odnajdziemy w dość specyficznej filmowej formie.
Po co nam Bernhard? [„Dziura w głowie” Recenzja]
Choć od pewnego czasu można w Polsce odnotować coraz większe zainteresowanie powojenną literaturą austriacką, to wciąż rzadko i konwencjonalnie ekranizuje się sztuki teatralne Thomasa Bernharda. Nadzwyczaj nowatorskiego zadania podejmuje się jednak reżyser Piotr Subbotko w obrazie Dziura w głowie.
Trzy dni to za mało [„3 dni w Quiberon” Recenzja]
Sfilmowane trzy dni z życia gwiazdy światowego kina – Romy Schneider – nie wystarczyły, by ukazać złożoność jej psychiki, rozterki i powody trudnych, życiowych wyborów. Gdyby nie doskonała gra aktorska Marie Bäumer film pozostałby tylko zrekonstruowanym wywiadem udzielonym przez aktorkę w 1981 roku tygodnikowi „Stern”.
