Autor
Ostatnia droga [„Lillian” reż. Andreas Horvath Recenzja]
Film austriackiego reżysera Andreasa Horvatha to autorska, tworząca hybrydę fabuły i dokumentu interpretacja tajemniczej historii Lillian Alling. Rosyjska imigrantka w latach 20. XX wieku postanowiła przemierzyć pieszo Stany Zjednoczone, by wrócić do ojczyzny.
Przekraczając granice [Missing People reż. Béla Tarr | Wiener Festwochen 2019]
Podczas tegorocznej edycji tradycyjnego wiedeńskiego festiwalu poświęconemu sztuce teatralnej “Wiener Festwochen” mieliśmy okazję zapoznać się z zupełnie nowym projektem reżysera Béla Tarr – Missing People. Najnowszy obraz przypomina hybrydę, to “coś” innego – wydarzenie, instalacja artystyczna, performance. Wielowymiarowe doświadczenie z Wiedniem w tle.
Nawet anioły upadają [„Angelo” Recenzja | Viennale 2018]
Markus Schleinzer wkroczył do pierwszej ligi austriackiej branży filmowej z rozmachem, gdy w 2011 roku debiutanckim filmem Michael walczył o Złotą Palmę na festiwalu w Cannes. Na Angelo reżyser kazał nam czekać aż siedem lat, prezentując go najpierw na festiwalach w Toronto i San Sebastian. Siedem wartych czekania lat.
W oczekiwaniu na lepsze dni [„Mrok” Recenzja]
Mrok to opowieść o dwojgu niewinnych dzieci, które muszą odnaleźć metaforyczną drogę wyjścia z przerażających kanadyjskich lasów. Pełnometrażowy debiut amerykańskiego reżysera Justina P. Lange nakręcono w Stanach Zjednoczonych, ale produkcją zajęli się Austriacy, czego echa odnajdziemy w dość specyficznej filmowej formie.
Po co nam Bernhard? [„Dziura w głowie” Recenzja]
Choć od pewnego czasu można w Polsce odnotować coraz większe zainteresowanie powojenną literaturą austriacką, to wciąż rzadko i konwencjonalnie ekranizuje się sztuki teatralne Thomasa Bernharda. Nadzwyczaj nowatorskiego zadania podejmuje się jednak reżyser Piotr Subbotko w obrazie Dziura w głowie.
Austriackie status quo? [„Wilde Maus” Recenzja]
Trudne zmiany, zemsta, szaleństwo, porzucenie – reżyser i odtwórca głównej roli Josef Hader w filmowej tragikomedii Wilde Maus uderza w nad wyraz nam, współczesnym, bliski ton. Można się zaśmiać, ale czy powinno być nam do śmiechu?
Jedno drobne pragnienie [„Siebzehn” Recenzja]
Reżyserski debiut Monji Art Siebzehn pokazuje młodzieńcze uczucia inspirowane twórczością Marcela Prousta. Kanwą filmu są miłosne trójkąty oraz problemy z cielesnością i dorastaniem. Dzieło otrzymało w tym roku główną nagrodę na Festiwalu Filmowym Max Ophüls w niemieckim Saarbrücken.
