Peter Handke jest drugim po Elfriede Jelinek austriackim laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Otrzymał ją za „pracę, która z lingwistycznym geniuszem eksploruje peryferie i specyfikę ludzkiego doświadczenia”.
Peter Handke (1942), z wykształcenia prawnik, to austriacki prozaik, dramatopisarz i eseista związany z Forum Stadtpark, eksperymentator języka i formy. Rozgłos zdobył „sztukami mówionymi”, w których eliminując fabułę skupiał uwagę na warstwie językowej utworu. Powieściami Krótki list na długie pożegnanie (1972, wyd. pol. 1975) i Pełnia nieszczęścia (1972, wyd. pol. 1975) zapoczątkował renesans subiektywizmu w literaturze niemieckojęzycznej. W prozie z lat 80. – Nachmittag eines Schriftstellers (1987) i Die Abwesenheit. Ein Märchen (1987) ukazał daremność poszukiwania ideału w powszechnym bezładzie. Krytykę języka jako środka komunikacji międzyludzkiej podjął w sztukach Das Spiel vom Fragen (1989) i Die Stunde da wir nichts voneinander wussten (1992). W powieści In einer dunklen Nacht ging ich aus meinem stillen Haus (1997) wyraził sceptycyzm wobec możliwości „opowiedzenia” świata.
Jak podaje Encyklopedia Teatru Polskiego, Handke należał do najpopularniejszych przedstawicieli powojennej austriackiej awangardy. Jako młody, zbuntowany literat debiutował pod patronatem poety, Alfreda Kolleritscha, twórcy eksperymentalnej sceny w Grazu i wydawcy czasopisma „manuscript”.
Handke jest również autorem słuchowisk radiowych i scenariuszy filmowych. Współpracuje głównie z Wimem Wendersem. Razem przygotowali między innymi: „Fałszywy ruch”, będący swobodną adaptacją „Lat nauki Wilhelma Meistra” Goethego, którego akcję umieścili we współczesnych Niemczech, „Die Angst des Tormanns beim Elfmeter” (1972), „Niebo nad Berlinem” (1987). Sam wyreżyserował „Die linkshändige Frau” (1977) i „L’absence” (1992).
Odznaczony został licznymi literackimi nagrodami jak: Gerhard Hauptmann Preis (1967), Schiller Preis der Stadt Mannhheim (1973), Georg Büchner Preis (1973), Kafka Preis (1979), Anton Wildgans Preis (1985), Literaturpreis der Stadt Salzburg (1986), Österreichischer Staatspreis (1987), Franz Grillparzer Preis (1991), Ehredoktorwürde der Universität Klagenfurt (2002), Ehredoktorwürde der Universität Salzburg (2003), Unseld Preis (2004).
Źródło: Peter Handke. Niepokojący talent Z. Światłowski / PAP
Powiązane artykuły
- 54
Peter Handke wygłosił mowę noblowską. Publikujemy pełny tekst w języku niemieckim. »Spiele das Spiel. Sei nicht die Hauptperson. Such die Gegenüberstellung. Aber sei absichtslos. Vermeide die Hintergedanken. Verschweige nichts. Sei weich und stark. Laß dich ein und verachte den Sieg. Beobachte nicht, prüfe nicht, sondern bleib geistesgegenwärtig bereit für die…